تشکیلات اسلامی دارای چهار رکن است که عبارتند از : “رهبر"، ” آدمها"، “هدف” و “نظم". یک تشکیلات منسجم، تنها زمانی شکل میگیرد که این ارکان در کنار یکدیگر جمع شوند.
اساساً حرکت تشکیلاتی"آدمها"، حول یک محور واحد به نام “رهبر” و بر اساس سازوکارهای مشخصی به نام “نظامات” شکل گرفته و در تکاپوی رسیدن به “هدفی” آرمانی و قابل دسترس به جریان میافتد.
هیچ فعالیت جمعیای بدون حضور آدمها شکل نمیگیرد و هیچ جمعی، هویت تشکیلاتی خود را بدست نمیآورد مگر اینکه رهبری داشته باشد که آنان را در مسیر هدفی مشخص، هدایت نموده و “رفتارها"، “اندیشهها” و “قلبها"ی افراد را هم جهت نماید.
آنچه “عمل جمعی” را از “عمل فردی” متمایز میسازد، حضور فیزیکی انسانها در کنار یکدیگر و برای مقصدی واحد است و آنچه “عمل تشکیلاتی” را از “عمل جمعی” متمایز میسازد، قرابت “رفتاری"، “فکری” و “قلبی” آدمهای جمع است که پیوندی خاص میانشان ایجاد نموده و تصویری “هم آهنگ” از آنان ترسیم میکند. واقعیت این است که آنکه در این میان حضور جدی و سرنوشت ساز دارد و به یک “جمع” صورتی منسجم و معنادار بخشیده و از آنان “تشکیلات” میسازد، رهبر است.
آخرین نظرات