ﻭﻗﺘﻰ ﻣﺎ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﻧﻜﺮﺩﻳﻢ، ﻭﻗﺘﻰ ﻣﺎ ﺗﺒﻴﻴﻦ ﻭ ﺩﻓﺎﻉ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺍﺯ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﺍﺳﻼﻣﻰ - ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺗﻮﺣﻴﺪ، ﺍﺯ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﻟﻬﻰ، ﺍﺯ ﻟﺰﻭﻡ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﺪﺍ، ﺍﺯ ﻟﺰﻭﻡ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺧﺪﺍ، ﻛﻪ ﭘﺎﻳﻪﻫﺎﻯ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﺳﺖ - ﻧﻜﺮﺩﻳﻢ، ﺗﺄﺛﻴﺮﻯ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﺪﻡ ﺩﻓﺎﻉ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺗﺒﻴﻴﻦ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﺻﺤﻴﺢ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﻰﺷﻮﺩ، ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺑﻪ ﺣﺪ ﺧﺎﺻﻰ ﻧﻴﺴﺖ ؛ ﺷﺎﻣﻞ ﻫﻤﻪ ﺍﺳﺖ. 25/ﺷﻬﺮﯾﻮﺭ/ 1370
موضوع: "بدون موضوع"
ذكر شريف «بسم الله الرحمن الرحيم» خلاصه قرآن است. زيرا سوره مباركه ”حمد“ يا ”ام الكتاب“ خلاصه قرآن است و «بسم الله الرحمن الرحيم» خلاصه سوره حمد. يعني در «بسم الله الرحمن الرحيم» مي‌توانيد تمام معارف قرآن كريم را ببينيد.
«بسم الله الرحمن الرحيم» ورد زبان پيامبر اكرم ص بود. در ابتداي هر كاري اين ذكر مقدس را بر زبان جاري مي‌كردند. وقتي مي‌خواستند غذا بخورند، بنشينند، برخيزند، يا آنگاه كه آهنگ كاري مهم مي‌كردند؛ مثلاً، وقتي مي‌خواستند بجنگند يا براي انجام كاري بزرگ تصميم بگيرند، در طليعة انجام كار «بسم الله الرحمن الرحيم» مي‌گفتند.
اگر كاري با «بسم الله» شروع شود، رنگ خدايي مي‌گيرد، جلوه الهي پيدا مي‌كند در نتيجه به مقصد مي‌رسد و ماندگار و ابدي مي‌گردد. پيامبر ص مي‌فرمودند: «ذكر بسم الله الرحمن الرحيم غم را از دلها مي‌برد و دروازه هاي رحمت خدا را به روي انسان مي‌گشايد».
معصوم متخصص زمان ما، صاحب الزمان در غربت و تنهایی، منتظر یاری ماست. کمک به او تلاش، عملیات، برنامه ریزی و سبک زندگی نیاز دارد، امام از ما انتظار دارد تا اول خودمان را به عنوان یک منتظر حقیقی تربیت کنیم.
امام علی(علیه السلام) راه سیر و سلوک را به ما یاد داده و فرمود: «کسی که در شخصیت خودش منتظر حقیقی امام زمان(علیه السلام) باشد، در روز قیامت با من و هم درجه ی من خواهد بود». یک انسان حقیقی منتظر عمل است، انتظار یعنی عمل. از این رو پیغمبر فرمود:«أفضَلُ أعمالُ أمَّتی إنتظارُ الفَرَج= بالاترین اعمال امت من انتظار فرج است»
1_آب: که بدون آن حیات از بین می رود
2_چشم که با آن نعمات وزیبایی های خدا را می توان دید
عباس از این دو نعمت گذشت
امام سجاد (ع) فرمودند که در بهشت مقامی برای عمویمان عباس است که دیگر بهشتیان به آن غبطه می خورند
[حاج آقا مجتبی تهرانی]
پدر, [۰۴.۱۰.۱۷ ۰۶:۱۱]
نخبگان را بشناسیم
00
عدم تصمیم گیری مناسب و اقدام به موقع خواص
سلیمان بن صُرَد بن جون خُزاعی از بزرگان عرب و شیعیان کوفه و صحابی حضرت
محمد)ص(، امام علی)ع(، امام حسن)ع( و امام حسین)ع(. وی در برخی جنگها در رکاب امیرمؤمنان)ع( بود؛ در دوران امام حسن)ع( نیز از بزرگان شیعه کوفه به حساب میآمد اما با صلح امام حسن با معاویه مخالف بود. نخستین نامهنگاریها برای دعوت امام حسین)ع( به کوفه به رهبری او انجام شد، با این حال خود او در نبرد کربال حضور نداشت. مورخان، دلایل مختلفی برای عدم حضور سلیمان در واقعه کربال برشمردهاند. پس از شهادت حسین بن علی)ع(، رهبری قیام توابین را در سال 14ق بر عهده داشت. این قیام به خونخواهی امام حسین)ع( شکل گرفت سلیمان در آن به شهادت رسید.
نام وی در عصر جاهلیت »یسار« بود که پیامبر)ص( نامش را پس از مسلمان شدن به
»سلیمان« تغییر داد. کنیه وی را »ابو مُطَرّف« گفته اند.
شیعه و اهل سنت او را ستودهاند. وی پیرمردی نیک، عابد، فاضل و دارای مکانت و مقام ویژه درمیان قوم خویش بود و قبیله خزاعه از او اطاعت میکرد.
سلیمان بن صرد جزو اولین کسانی بود که در کوفه ساکن شد و در محله خزاعه سکنی گزید.
سلیمان، با خالفت امام علی)ع( به همراه بسیاری از بزرگان شیعه با او بیعت کرد. بنا بر نامهای که از سوی امیرمؤمنان)ع( برای او نوشته شده، وی نماینده امام)ع( در منطقه جبل بوده است.
او در جنگهای امام علی)ع( شرکت کرد و در جنگ صفین در رکاب امام)ع( جنگید و
فرماندهی میمنه سپاه را بر عهده گرفت.
در پی مرگ معاویه و عدم بیعت حسین بن علی)ع( با یزید، شیعیان در منزل سلیمان بن صرد اجتماع کردند و برای بیعت با امام حسین)ع( به وی دو نامه نوشتند. سلیمان در این دیدار گفت: معاویه به هالکت رسیده و حسین به سوی مکه رهسپار گردیده است؛ شما شیعیان او و پیرو پدر او هستید؛ پس او را یاری رسانید و با دشمنانش بجنگید.
آخرین نظرات