امام حسن عسکری(ع) فرمود
«لَا تَطْلُبِ الصَّفَا مِمَّنْ کَدَرْتَ عَلَیْهِ وَ لَا الْوَفَاءَ لِمَنْ غَدَرْتَ وَ لَا النُّصْحَ مِمَّنْ صَرَفْتَ سُوءَ ظَنِّکَ إِلَیْهِ»
از سه کس ، سه چیز را توقع نداشته باش
از کسى که با او بدرفتارى کرده اى ، توقع صفا و پاکدلى نداشته باش
از کسى که به او خیانت کردهاى توقع وفا نداشته باش
از کسى که به او بدگمان شدهاى ، توقع خیرخواهى نداشته باش.
منبع نزهة الناظر و تنبیه الخاطر ۱۴۲
امام عسگری (ع) احترام به سادات
يکي از نوادگان امام صادق عليه السلام به نام «حسين بن ساکن» در قم مبتلا به شراب خواري بود. روزي براي حاجتي نزد احمد بن اسحاق، وکيل اوقاف در شهر قم، رفت، ولي احمد او را راه نداد و با غم و اندوه برگشت.
در همان سال احمد بن اسحق به حج رفت و در ميان راه به سامرا رسيد. اجازه خواست تا خدمت امام عسکري عليه السلام برسد، ولي امام به او اجازه نداد
احمد بسيار گريه کرد تا امام اجازه داد. همين که علت را جويا شد، امام فرمود: چرا تو پسرعموي ما را راه ندادي؟
گفت: به خدا قسم! او را رد نکردم مگر به سبب گناه او حضرت فرمود راست ميگويي اما چارهاي نيست جز آن که به سادات احترام بگذاري
احمد بن موسي به قم برگشت و مردم به ديدن او آمدند، حسين بن ساکن نيز همراه آنان بود. تا چشم احمد بن اسحاق به او افتاد، او را در آغوش گرفت و او را بسيار احترام کرد. حسين از او پرسيد: چرا روش تو دربارهي من عوض شده است؟
احمد بن اسحق داستان ديدارش با امام عسکري عليهالسلام را بيان کرد، از اين رو، حسين نيز توبه کرد و از گناه خود دست برداشت
منبع: آیینه کمال،سیری گذرا در سیره امامان معصوم در عراق اکبر دهقان انتشارات زائر آستانه مقدسه ص ۲۲۸
حرف هايي كه ميزنيم،،،، دست دارند
دست های بلندی كه گاهی،
گلويی را می فشارند
و نفس فرد را می گيرند
حرف هايي كه ميزنيم،،،پا دارند
پاهای بزرگی كه گاهی،
جايشان را روی دلی مي گذارند
و برای هميشه مي مانند
حرف هايي كه ميزنيم ،،، چشم دارند
چشم های سياهی كه،
گاهی به چشم های دیگران نگاه میكنند،
و آنها را در شرمی بیکران فرو ميبرند
پس مراقب حرفهايي كه ميزنيم باشيم
زيرا سنجیده سخن گفتن از سکوت هم دشوار تر است !!!
اسلام هجرت را در زندگی انسان‌ها یک اصل می‌داند. هجرت یعنی احیا و پرورش شخصیت انسان، مبارزه با یکی از اساسی‌ترین عوامل زبونی و اسارت انسان.
ای انسان! اسیر محیطی که در آن متولد شده‌ای نباش، اسیر خشت و گل نباش. انسان باید برای خود این مقدار آزادی و حریت و استقلال قائل باشد که نه خود را اسیر و زبون منطقه و آب و گل کند و نه اسیر و زبون عادات و عرفیات و اخلاق زشتی که محیط به او تحمیل کرده است باشد.
«الْمُهاجِرُ مَنْ هَجَرَ السَّیئاتِ» مهاجر کسی است که بتواند از سیئات، بدی‌ها، پلیدی‌ها، زشتی‌ها و صفات بد جدا شود. هجرت یعنی جدا شدن از زشتی‌هایی که بر انسان احاطه پیدا کرده، آزاد کردن خود از پلیدی‌های مادی و معنوی که بر انسان احاطه پیدا کرده است.
استاد مطهری، آزادی معنوی، ص۱۸۸-۱۸۷ (با تلخیص)
به مناسبت پیروزی محور مقاومت بر شجره ملعونه داعش
آخرین نظرات